ฟีราเนียร์ ลิขิตชะตา สยบฟ้า ผ่าธรณิน

ฟีราเนียร์ เป็นดาร์คแฟนตาซีที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับชายหญิงที่เกิดมาพร้อมกับความผิดมนุษย์ แม้ว่าจะเป็นสิ่งประหลาดในสังคมปรกติ แต่พวกเขากลับเป็นคนธรรมดาในอีกมิติภพ การเดินทางไปยังที่นั่นมันก็ไม่ใช่เรื่องยากอย่างที่คิด แต่โชคชะตาแบบไหนกันล่ะ ที่กำลังเฝ้ารอพวกเขาอยู่

Red Sprite

---

Reeyah Rayonsky

---

Noarina Onioon 2022

โนอาริน่า ฮาโหลวีน 2021

---

Mia Primtin 2021

มิอา ฮาโหลวีน 2021

---

Shinmen Renzol

---

Huanna Ing 2022

ฮนนะ ฮาโหลวีน 2021

---

บทนำ

หากจะให้เริ่มต้นเรื่องราวในครั้งนี้ ก็คงจะต้องเริ่มจากตอนจบของโลกใบหนึ่ง มันเป็นช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่ทุกสิ่งจะมลายหายไป สิ่งมีชีวิตกำลังเฝ้ารอชะตากรรมอันหลีกเลี่ยงไม่ได้ และอีกไม่นานดินแดนไร้อนาคตแห่งนี้ก็คงจะต้องพังทลายลง 

ในวันที่ทุกสรรพสิ่งใกล้จะกลายเป็นฝุ่นผง ตัวฉันนั้นเป็นใครกัน? ฉันอยู่ที่ไหน? ล่องลอยอยู่ในบางสิ่งที่แลดูคล้ายอุทกธารา ช่างเป็นสายธารที่ส่องสว่างและสวยงามเสียเหลือเกิน  

ฉันไม่มีร่างกายหรอกหรือ? ทำไมถึงหาแขนและนิ้วมือไม่เจอ ไม่มีแม้แต่ลำตัว เป็นเพียงกระแสจิตที่ถูกพาไหลให้ล่องลอยไปตามบางสิ่ง เคว้งคว้างจนใกล้ปลายทางเข้าไปทุกที ใครกันนะที่กำลังเฝ้ารออยู่ตรงนั้น ผู้ชาย? หรือว่าผู้หญิง?

"ไง" 

เขาทักฉันด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูทรงพลัง เป็นเสียงก้องกังวานของผู้คนมากมาย ทั้งชายและหญิง เด็กเล็กและคนชรา  ร่างกายของเขาโปร่งใสจนมองไม่เห็นใบหน้า

"คงจะกำลังสับสนอยู่ล่ะสิ"

ฉันผงกศีรษะเพื่อตอบ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าเขาอาจจะมองไม่เห็นร่างกายของฉัน ดังนั้นฉันจึงเอ้ยปากถามไปว่า

"นายเป็นใคร?"

เขาหัวเราะใส่ฉันยกใหญ่ หลังจากนั้นเขาก็เอาแต่พูดอยู่ฝ่ายเดียว

"โอเค  คงจะต้องใช้เวลาอีกซักนิดละนะกว่านายจะตามฉันมาทัน"

ฉันรู้สึกว่าเขากำลังจูงมือพาฉันให้เดินเข้าไปหาปลายทางที่เป็นเพียงฝุ่นแสงเม็ดเล็กๆ และก็ดูเหมือนกับว่าเขาจะอ่านใจฉันได้ คนๆนี้รู้ว่าฉันกำลังจ้องมองฝุ่นเรืองแสงเม็ดนั้นด้วยความรู้สึกอย่างไร

"พวกเรากำลังล่องลอยอยู่ในสายธารแห่งอนันตกาล และสิ่งที่เฝ้ารออยู่ตรงส่วนปลายสุดของแม่น้ำสายนี้ ก็คือจุดจบของฟีราเนียร์"

ไม่ว่าฟีราเนียร์จะหมายถึงอะไรก็ช่าง แต่ฉันรู้สึกใจหายไปกับสิ่งที่เขาเพิ่งจะพูดบอก และทันใดนั้นเอง ในวินาทีที่จิตใจของฉันกำลังรู้สึกหดหู่ ภาพของกำไลเปลือกหอยที่ร้อยเรียงกันอยู่รอบข้อมือก็โผล่เข้ามาในหัว อยู่ๆทุกสิ่งที่คิดก็ปรากฎออกมา เนื้อหนังกลายเป็นรูปธรรม มันเหมือนกับว่าฉันได้สร้างแขนและนิ้วมือของตัวเองขึ้นมา พอฉันรู้สึกว่าอยากจะมีแขน ข้อมือก็ปรากฎออกมา เปลือกหอยสวยงามรัดอยู่รอบข้อมือของฉัน มันเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเขย่าสีดำ ฉันจ้องมองมัน รู้สึกโหยหาบางสิ่งอย่างบอกไม่ถูก

"นายเริ่มจำได้บ้างแล้วใช่มั้ย?"

"ใช่" ฉันตอบเขาไปทั้งๆที่ความทรงจำก็ยังขุ่นมัวและสับสนอยู่

"ใจเย็นๆนะ เรามีเวลาชั่วกัลปาวสาน นายไม่จำเป็นต้องรีบหรอก ค่อยๆนึกถึงเรื่องราวต่างๆที่เคยเกิดขึ้น"

"ฉัน....ชื่อรียาห์? ใช่มั้ย?" 

ฉันถาม แต่เขาก็ไม่ยอมตอบ และก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทั้งๆที่ตัวเขานั้นโปร่งใส แต่ฉันก็รับรู้ได้ว่าเขากำลังยิ้ม

"ก่อนที่เราจะกลับไปยังจุดเริ่มต้นของฟีราเนียร์ ฉันคิดว่า…ฉันควรจะพานายย้อนเวลากลับไปทบทวนเรื่องราวของนายเองเสียก่อน"

คนๆนั้นยื่นมือมาหาฉัน และในทันทีที่ฉันสัมผัสใส่ปลายนิ้วเรียวยาวของเขา ทุกอย่างก็สว่างจ้าไปหมด พวกเราล่องลอยถอยห่างออกมาจากเม็ดฝุ่นเรืองแสง ไหลย้อนสวนทางกับกระแสธารเพื่อกลับไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง มันอาจจะไม่ใช่จุดเริ่มต้นของฉัน แต่มันคือช่วงเวลาที่ฉันตัดสินใจเลือกเดินมาบนเส้นทางในวันนี้